[869, 9 septembre – 875, 28 octobre].

Charles le Chauve confirme par le présent précepte un échange intervenu entre lui-même et l'abbaye de Saint-André[-le-Haut] au terme duquel, avec le consentement de Boson, abbé [de Saint-André], et des religieuses de l'établissement, il a reçu de Saint-André un serf, appelé Anseleus, avec ses biens: deux maisons, à «Segenacus» avec leurs dépendances, une maison avec jardin à Vienne, moyennant la cession de Garnier (Warnerius), de Warnaldus et de leur famille avec une portion de biens fiscaux équivalent, et au delà, à ce qu'il a reçu.

Référence : Arthur Giry, Maurice Prou, Georges Tessier et Ferdinand Lot (éd.), Recueil des actes de Charles II le Chauve, roi de France (840-877), Vol. 2, Paris, 1955, no386.

A. Original perdu.

a. Dom Luc d'Achery, Spicilegium, 1re édition (in-4°), t. XII (1675), p. 126, avec la mention: «Eruit D. Louvet», et attribution à Charles de Provence.

b. Menestrier, Histoire civile ou consulaire de la ville de Lyon, preuves, p. xxxvi, sans indication de source, avec la même attribution qu'en a.

c. Dom Luc d'Achery, Spicilegium, éd. de la Barre (in-fol.), t. III (1723), p. 355, avec la même mention et la même attribution qu'en a.

d. Recueil des historiens de la France, t. VIII, p. 623, n° ccxxvi (après l'année 869), d'après a, avec des corrections.

Indiqué : Bréquigny, Table chronologique, t. I, p. 289 (année 869).

Ce diplôme dont l'original figurait dans le chartrier de l'église de Lyon soulève les mêmes problèmes de datation et de tradition que les autres diplômes lyonnais (voir les nos 348 et 385). Anseleus ayant été affranchi à la demande de Remi, archevêque de Lyon (voir le n° 387), le terminus ad quem est nécessairement antérieur à la mort du prélat.


Texte établi d'après a b c.

In nomine sanctae et individuae Trinitatis. Carolus Dei gratia rex. Si ea quae utiliter commutata fuerint praecepto nostrae excellentiae confirmaverimus, regio more consuescimus. Notum sit itaque omnibus sanctae Dei Ecclesiae fidelibus et nostris, praesentibus scilicet atque futuris, quia placuit atque omnimodis nobis visum fuit ex mancipiis santi Andreae quodlibet commutare mancipium nomine Anseleum cum suis omnibus rebus. Accepimus itaque, consentiente Bosone abbate et sanctimonialibus ex jam dicta abbatia, suprafatum Anseleum et in Segenaco casas duas cum suis appendiciis, cum vineis unde possunt exire modii octoginta, de terra arabili ad modios quindecim, alia vero terra ad modios viginti, sylva parva, si semi[na]ri potest, ad modios quinquaginta, et in Vienna casam unam cum horto. Et e contra in hujus meriti recompensatione dedimus Warnerium et Warnaldum cum uxoribus et infantibus illorum et de fisco nostro tantum quantum hoc quod accepimus visum est convalere et ultra plus, sicut in commutationibus ex hoc factis continetur. Unde placuit nobis ut jam dictas commutationes legaliter factas et roboratas hoc praecepto nostrae auctoritatis confirmaremus. Praecipientes ergo jubemus atque decernimus ut quidquid pars alteri juste et rationabiliter contulit parti jure firmissimo maneat inconcussum ac, utentes nos hoc quod accepimus jure proprietario, liceat abbati sancti Andreae hoc quod a nobis accepit sicut aliis rebus uti canonice secundum Dei et suam voluntatem. Ut autem hujus nostrae auctoritaris confirmatio pleniorem in Dei nomine obtineat firmitatis vigorem, de anulo nostro subter eam jussimus assignari.