[843, 20 juin – 844, 20 juin].

Charles le Chauve, renouvelant à la prière de Doon (Dodo), abbé du monastère de l'Estrée (Saint-Genou), un précepte de Pépin Ier d'Aquitaine, met le monastère sous la protection royale et celle de l'immunité, renonce en sa faveur au produit des droits fiscaux et permet aux moines de choisir librement leur abbé.

Référence : Arthur Giry, Maurice Prou, Georges Tessier et Ferdinand Lot (éd.), Recueil des actes de Charles II le Chauve, roi de France (840-860), Vol. 1, Paris, 1943, no51.

a. Jean du Bois-Olivier, Floriacensis vetus bibliotheca, 2e partie, p. 3.

b. Du Chesne, Historiae Francorum scriptores, t. III, p. 460, d'après a.

c. Acta sanctorum, janvier, t. II, p. 101, d'après a.

d. Mabillon, Acta sanctorum ordinis sancti Benedicti, saeculum quartum, pars 2a (t. VI), p. 228, d'après a.

e. Recueil des historiens de la France, t. VII, p. 377, d'après d.

f. Holder-Egger, Monumenta Germaniae historica, série in-fol., Scriptores, t. XV, 2e partie, p. 1208, d'après les précédentes éditions.

Le diplôme de Pépin Ier renouvelé par Charles le Chauve, également perdu, est analysé dans le même texte hagiographique et mentionné par L. Levillain dans le Recueil des actes de Pépin Ier et de Pépin II, rois d'Aquitaine, p. 58, n° xvi.


Texte de a.

Interea Dodo praememoratus, egregiae probitatis abbas Stradensis coenobii, sollicite sibi commissorum commoda instanti procurans vigilantia, praesentibus et futuris quod optimum fore censebat consulte semper providere satagebat. Is ergo, quam primum oportunitate reperta, memoratum regem Carolum adiit illique sese causamque sui adventus diligenter innotuit. Deinde proferens authoritatis edictum praecellentissimi regis domni Pipini sui germani, quod pro liberalitate sibi credito concesserat loco, ex hoc maxime suas constare preces edicit ut ejus exemplo, simul et ob memoriam fraternae dilectionis, ipse etiam more regio speciale decretum ad perpetuum munimentum contra pravorum tumultuationem supradicto dignaretur concedere loco. Cujus petitionem rex placide suscipiens ejus voluntati libenter annuit Igitur, accitis in conspectu suo notariis, praesenti conscriptione decrevit ut hoc ipsum coenobium vel in eo degentes et cuncta quae sui juris essent vel quae, Deo favente, futuris temporibus ibidem augmentanda erant nulli cujusvis potentiae personae qualibet arte nequitiae opprimendi aut inquietandi ullo modo licentia foret, neve quilibet in omni loco dominationis ipsius loci quippiam pravi usus imponere aut indebitam exactionem quoquo modo facere praesumeret, sacrae siquidem religioni, soli Deo vacare cupienti, summam quietem debitam fore neque licere debere cujusquam illi impetum contraire. Ad hoc etiam fisco regio debita, pro sui suorumque salute statuque reipublicae suae, cuncta prorsus eo privilegio eidem loco sunt indulta. In clausula demum perscripti decreti statutum est ut per succedentia tempora locum ipsum inhabitantes e suis non aliunde petitis personis eligerent semper quibus sacra praelatio loci committeretur, a quibus coenobii totius gubernatio aequo jure tractaretur, idque non cujusquam mortalium vi, sed fraterno coenobialium voto fieri quam maxime decrevit. Haec ita statuta litterisque mandata regio more proprii impressione annuli roboravit, regnante eo jam quarto regni sui anno.