[893, 15 octobre – 898, 3 janvier].

Eudes, à la requête de ses fidèles, les marquis Robert et Adémar, concède à titre viager l'abbaye de Saint-Hilaire avec toutes ses dépendances, à Effroi (Egfredus), évêque de Poitiers, au décès duquel l'abbaye recouvrera son statut antérieur.

Référence : Georges Tessier et Robert-Henri Bautier (éd.), Recueil des actes d'Eudes roi de France (888-898), Paris, 1967, no50.

Première rédaction incomplète :

A. Original perdu.

B. Copie du xviie siècle par Besly, Bibliothèque nationale, ms. lat. 6007, fol. 78 [894], d'après A.

a. Besly, Histoire des comtes de Poictou, 1647, p. 208, d'après A.


Rédaction définitive

(Chrismon) In nomine Domini Dei aeterni et Salvatoris nostri Jhesu Xpisti. Odo gratia Dei rex. Regalis excellentiae ac sublimitatis mos existit fideles [2] regni donis ingentibus honorare sublimesque efficere ac per hoc in Dei nostraeque fidelitatis devotione promptiores esse. Quamobrem notum esse volumus omnibus regni nostri principibus ceterisque fidelibus nostrisque, praesentibus scilicet [3] atque futuris, quoniam, adeuntes nostrae serenitatis praesentiam, fideles nostri ac marchiones, dilecti Hrobertus scilicet atque Adamarus, humiliter nostram celsitudinem petierunt quatenus abbatiam in honore beatissimi Hilarii incliti confessoris Xpisti [4] dicatam, ubi situm est corpus ejus, cuidam venerabili episcopo, nomine Egfredo, dum in hac vita militandi spatium obtineret, per nostrae auctoritatis preceptum concederemus. Quorum petitionibus faventes auremque nostrae celsitudinis [5] accommodantes, concessimus praefato Egfredo, Pictavensis ecclesiae praesuli, jam dictam abbatiam, eo tenore ut eam tempore vitę suae cum omnibus ad ipsam pertinentibus rebusque inquisitis ac jure et legaliter inquirendis habeat, [6] teneat atque per nostrum donum dominandi licentiam optineat, nemine inquietante ; post suum vero hujus vitae excessum, ipsa jam praescripta abbatia ad id quod actenus fuisse dinoscitur redeat, absque ulla contradictione [7] ac deterioratione. Et ut etiam hujus nostrae auctoritatis praeceptum per succedentia annorum spatia firmius conservetur meliusque ab universis credatur, manu propria ipsum subter [8] signavimus atque anuli nostri impressione insigniri jussimus.

[9] Signum Odonis (Monogramma) gloriosissimi regis.

[10] Heriveus notarius ad vicem Gualterii recognovit et subscripsit. (Signum recognitionis et locus sigilli).