949, 10 novembre. — Autun.
Louis IV, à la requête de Heudebaud, évêque de Chalon, des moines de Cluny et de la reine Gerberge, charge l'abbé Humbert de réformer le monastère de Saint-Martin d'Autun, et lui concède la «cella» d'Anzy.
A. Original perdu.
B. Copie du xviiie s., par Dom G. Aubrée, Bibliothèque nationale, Collection de Bourgogne, vol. 111, fol. 28, d'après le «chartrier de Saint-Martin d'Autun», peut-être d'après A.
a. Gallia christiana, t. IV, instrumenta, col. 72, n° xxxii, sans indication de source.
b. Recueil des historiens de la France, t. IX, p. 606, n° xxv, d'après a.
c. Bulliot, Essai historique sur l'abbaye de Saint-Martin d'Autun (Autun, 1849, in-8°), t. II, p. 26, charte n° 11, d'après a.
Indiqué : Bréquigny, Table chronologique, t. I, p. 417.
Indiqué : Böhmer, Regesta, n° 2019.
In nomine sancte et individue Trinitatis. Ludovicus divina propiciante clementia Francorum rex. Notum volumus fieri omnibus sancte Dei ecclesie fidelibus quod, anno dominice Incarnationis .DCCCCXLVIIII., cum Hugo precelsus marchio filius Richardi, fidelis noster, et Gilbertus comes, necnon proceres regni Burgundie in Edua civitate convenirent de consultu sancte Dei ecclesiȩ atque utilitate regni tractaturi, inter cetera Hildeboldus, Cabillonensis episcopus, et monachi Cluniensis cenobii querimoniam fecerunt pro destitutione religionis monasterii sancti Martini, in suburbio ejusdem civitatis siti, quod olim omni religione ac honore fuerat precipuum, nunc autem funditus sue dignitatis statu ac abbatis patrocinio privatum. Perquirentibus igitur invicem personam, cui hoc onus salubrius imponeretur, astiterunt monachi ejusdem loci cum privilegio Gregorii pape, poscentes ut, sicut in eodem continebatur, electio sibi concederetur. Qua concessa, unanimiter elegerunt quemdam ex propriis, nomine Humbertum, quem et ascitum non multis diebus interjectis, festivitate videlicet sancti Philiberti, eisdem principibus obtulerunt. Quorum electioni congratulantes petitionibusque eorum assensum prebentes, predictam abbaciam cum omni integritate vice nostri eidem Humberto commisere. Sed quia isdem locus manu regia erat dandus, predictus nostre celsitudinis presentiam adiit quantocius. Unde, ob nostre conjugis interventum, astantibus quoque et faventibus regni nostri primoribus, Arthaldo scilicet archiepiscopo, Goslino et Achardo presulibus, venerabilique abbate Hingmaro, Ragenoldo etiam, Bernardo et Theodorico comitibus, cum reliquis fidelibus nostris, pro remedio anime nostre seu progenitorum nostrorum, eundem locum ad reparacionem religionis ei concessimus. Quocirca nostre altitudinis preceptum fieri ac prelibato abbati Humberto dari precepimus, per quod prefatam abbaciam cum cellula que vocatur Enziacus et omnibus appendiciis regulariter teneat. Et ut hec nostre auctoritatis concessio inviolabiliter conservetur, manu propria eam subter firmantes, anuli nostri ymagine corroborari jussimus.
Signum domni Ludowici gloriosissimi regis.
Odilo notarius ad vicem Artaldi episcopi summique cancellarii recognovit et subscripsit.
Data in Edua civitate, .IIII. idus novembris, indictione .VII., anno .XIIII. regnante Ludowico glorioso rege.