1133, 14 mai. — Soissons (Cour générale).
Louis VI confirme à l'abbaye cistercienne de Longpont, fondée par Joscelin [de Vierzy], évêque de Soissons, son immunité et celle de ses granges, ainsi que toutes les donations passées ou futures, notamment celle du lieu même de Longpont, cédé par Gérard II de Quierzy ; interdiction est faite à quiconque de bâtir dans les limites de Longpont.
A. Original perdu.
B. Copie du xviiie siècle, dans le cartulaire de Longpont, Archives départementales de l'Aisne, H 692, fol. 12v.
C. Copie du xviiie siècle, Bibliothèque nationale, Collection de Picardie, vol. 209, fol. 193, sous le titre fautif : « Charte du roy Louis le Jeune, par laquelle il confirme les dons faits à Longpont », sans indication de source.
D. Copie partielle du xviie siècle, par le P. J.-B. de Machaut, Bibliothèque nationale, Collection Clairambault, vol. 561, p. 431, sans indication de source.
a. J.-B. de Machaut, Histoire du B. Jean, seigneur de Montmirel et d'Oysi..., Paris, 1641, p. 500, d'après A (éd. partielle).
b. F.-A. Muldrac, Compendiosum abbatiae Longipontis Suessionensis chronicon, Paris, 1652, p. 6, « ex veteri ejusdem coenobii instrumento ».
c. Sc. et L. de Sainte-Marthe, Gallia christiana, t. IV, Paris, 1656, p. 577, d'après b (éd. partielle).
d. Gallia christiana, t. X, instr., col. 112, n° XXIII, d'après c (éd. partielle).
e. Ordonnances des rois de France, vol. supplémentaire, p. 232, avec référence à a et b.
Traduction partielle : Abbé Poquet, Monographie de l'abbaye de Longpont, Paris, 1869, p. 16.
Indiqué : Bréquigny, Table chronologique, t. II, p. 506.
Indiqué : Abbé Poquet, Notice sur l'abbaye de Longpont, dans Bulletin de la Société académique de Laon, t. XVIII, 1866-1867, p. 294.
Indiqué : A. Luchaire, Institutions monarchiques, t. I, p. 253, n. 1 ; p. 254, n. 2 ; p. 272, n. 1.
Indiqué : L. Jacquemin, Annales de la vie de Joscelin de Vierzi, 57e évêque de Soissons (1126-1152), dans Quatrièmes mélanges d'histoire du Moyen Age, Paris, 1905, p. 32, n° L.
Indiqué : M.F. Facinger, A study of medieval queenship : Capetian France (987-1237), dans Studies in Medieval and Renaissance history, vol. 5, 1968, p. 27, n. 75.
Indiqué : É. Bournazel, Le gouvernement capétien, p. 135, n. 7 ; p. 141 et n. 69.
Indiqué : J. Dufour, Un faux de Louis VI relatif à Liancourt (Oise), dans Bibliothèque de l'École des chartes, t. 144, 1986, p. 43, n. 5.
Ludovicus, Dei gratia Francorum rex, monachis et ecclesiae Longi Pontis in perpetuum. Christianis principibus in augmento sanctae religionis Deum laudare et in ejus semper aequum est gaudere profectibus ; credimus enim non solum statum Ecclesiae religiosis intercessoribus crescere et promoveri, verum etiam regni gubernacula Dei servorum suffragantibus meritis, Dei providente clementia, in prosperitate conservari et pace, quos nimirum diligere, loca eorum venerari, bona augere et regia majestate contueri debemus. Itaque Longi Pontis ecclesiam, a venerabili Josleno, sanctae Suessionensis sedis antistite, modernis temporibus fundatam, fratribus Cisterciensis ordinis, liberam penitus et immunem juxta ipsius pontificis privilegium, omnino concedimus et praesentis regiae majestatis inviolabili praecepto munimus. Sane locum ipsum Longi Pontis et quae ad eum pertinent, tam in dominio quam in casamentis, a Girardo de Chirisiaco absolute concessum ipsis generalis curiae nostrae decreto et optimatum nostrorum testimonio in perpetuum firmamus. Caeterum quaecumque dono pontificum, liberalitate principum, oblatione fidelium eisdem fratribus, ubi jam collata vel in posterum juste conferenda sunt, firma et inconvulsa possideant, in terris videlicet et in silvis, in agris et in vinagiis, in pratis et pascuis, in decimis etiam laborum et nutrimentorum suorum quaecumque eis ab aliis ecclesiis vel personis concessa vel juste concedenda sunt. Nullus eorum quietem aliqua vexatione turbet, conversos aut servientes qui in grangiis vel in eorum domibus manserint nullus incauset, nullam eis injuriam, nullam aliquis angariam superinducat, domos et mansiones facere uspiam infra terminos Longi Pontis nemo praesumat, praeter monachos et necessarios suos ; quin potius juxta regulam sancti Benedicti soli degentes, soli Deo vivere, soli Deo servire et orare pro nobis in pace et concessa quiete possint. Actum Suessioni, generali curia Pentecostes, coram archiepiscopis et episcopis, coram optimatibus regni nostri, anno ab Incarnatione Domini millesimo centesimo trigesimo tertio, indictione undecima, regibus Ludovico patre et Ludovico filio cum pace regnantibus. Signum Ludovici, magnifici Francorum regis. Signum filii ejus, Ludovici regis. Signum Adelidis reginae.