S.d. [1134].
Lettre du roi [Louis VI] au légat pontifical, lui demandant de rapporter sa sentence d'interdire à Henri, abbé [de Saint-Mellon] de Pontoise, de nommer un nouveau bénéficiaire pour l'une des prébendes de son église, en lieu et place d'un clerc qu'il a destitué (pour ne pas l'avoir acquise canoniquement) et de le lui confirmer par écrit ; Henri a en effet agi sur le conseil du roi qui ignorait le décret pontifical à ce sujet et qui en fait donc une affaire personnelle.
A. Original perdu.
B. Copie de la fin du xviie siècle, Bibliothèque nationale, ms. fr. nouv. acq. 7339 (Collection De Camps, vol. 11), fol. 213, d'après a.
a. L. d'Achery, Spicilegium, in-4°, t. III, p. 151, n° XXIII, « ex ms. S. Florentii Salmurensis » (ann. circa 1130).
b. L. d'Achery, Spicilegium, in-fol., t. III, p. 484, d'après a.
c. R.H.F., t. XV, p. 343, n° XI, avec référence à a et b (ann. circa 1134).
Indiqué : Histoire littéraire de la France, t. XI, p. 673.
Indiqué : Bréquigny, Table chronologique, t. II, p. 581 (ann. 1130).
Indiqué : T. Reuter, Zur Anerkennung Papst Innocenz' II. Eine neue Quelle, dans Deutsches Archiv für Erforschung des Mittelalters, t. 39, 1983, p. 396, n. 7 ; p. 397, n. 8.
Texte établi d'après a.
Memoriae discretionis vestrae infixum non ambigimus, quam diligenti reverentia nos et regnum nostrum vos honorare et vobis obedire hucusque studuimus et studemus. Unde et propensiori cura de statu dignitatis nostrae cogitare et ipsam in integritate sua prae caeteris conservare debetis. Audivimus siquidem in voluntate vestra non esse Henricum, abbatem Pontisarensis ecclesiae, praebendam, de qua in praesentia vestra actum est, alicui praebere et clerico qui eam canonice non acceperat, ipsam penitus abjudicasse. Salva igitur reverentia vestra omnimodis precamur ut, cum hoc ad regni nostri detrimentum spectare videatur, sententia vestra in melius mutetur. Rogamus etiam et petimus ut Henrico literas vestras super hoc dirigatis, in quibus ipsi praecipiatis et concedatis ut praebendam illam utili et honestae personae cum sua consideratione praebeat, ita ut clericus, cui juste abjudicata est, illam sine omni spe recuperationis amittat. Sciatis autem Henricum, quod inde fecit, nostro consilio fecisse et nos ipsum decretum domini papae super hoc datum ignorasse. Unde si illi aliquid damni ideo inferatur, nobis, cum hoc nostro fecerit consilio, imputabitur. Valete.