1060-1108.

Philippe Ier confirme, par l'apposition d'une croix, la charte par laquelle Guillaume Rufin, chevalier de Mantes, donne aux moines de Marmoutier la chapelle de Saint-Gilles, près de Mantes.

Référence : Maurice Prou et Henry D'Arbois de Jubainville (éd.), Recueil des actes de Philippe Ier (1059-1108), Paris, 1908, no64.

A. Original perdu.

B. Copie de l'extrême fin du xviie s., faite pour Gaignières, Cartulaire de Marmoutier, Bibliothèque nationale, ms. lat. 5441, vol. 1, p. 209, d'après A.

C. Copie du xviiie s., dans Dom Martene, Histoire de l'abbaye de Marmoutier, sous le titre : «Charta fundationis prioratus S. Ægidii de Medunta», Bibliothèque nationale, ms. lat. 12878, fol. 168, d'après A.

D. Copie du xviiie s., dans Dom Martene, Preuves de l'histoire de l'abbaye royale de Marmoutier, sous le titre : «Donum Guillelmi de Medanta quod fecit de ecclesia S. Ægidii juxta Medantam», Bibliothèque nationale, ms. lat. 12880, fol. 241.

E. Copies de la fin du xviiie s., dans Levrier, Preuves des mémoires historiques sur le comté de Meullent, Bibliothèque nationale, Collection du Vexin, vol. 8, p. 144 bis, et vol. 11, fol. 207, d'après B.


In nomine sancte Trinitatis. Quam fluxa sit et fragilis ac fere nulla terrenarum rerum gloria in cotidianis nostris usibus experiri licet. Ille igitur vitam sapienter instituit qui ex his, que ad tempus possidere videbatur, sempiterna comparavit, immo vero pro transitoriis eterna, pro terrenis celestia pauperibus erogando commutavit. Illius siquidem exultantis in hujusmodi et dicentis anime sue : «Nunc, anima mea, quiesce, epulare et fruere paratis bonis», quod responsum acceperit : «Stulte, hac nocte animam tuam a te auferent», nullo modo debemus oblivisci ; et, licet universis proximis nostris caritatis gratiam jubemur impendere, specialius tamen et diligentius proxime Deo militantibus et qui propter Deum in mundo nichil possident, Deum quoque suis precibus nobis reconciliant, in quantum possumus, de bonis nostris debemus ministrare. Unde ego, Guillelmus miles de Medanta, cognomento Rufinus, notum fieri volo christianis presentibus et futuris quod pro remedio parentum meorum et anime mee concessi fratribus, videlicet monachis sancti Martini Majoris Monasterii, capellam quandam juxta Medantam in terra mea in honore sancti Ægidii dedicatam, ut in ea monachili religione Deo serviatur, jure perpetuo possidendam et habendam. Ad hoc etiam de terra mea proxima et contigua prefate capelle tantum eis donavi quantum cymiterio et ad officinas necessarias faciendas sibi sufficiat. Et ut hoc donum meum firmum et inviolabile perseveret [et] permaneat, litteris ac memorie commendari feci et eas Philippo, regi Francorum, firmandas obtuli, qui oblatas manu sua et sui nominis karactere corroborando firmavit. Ad hoc videndum et audiendum fuerunt Erchenaldus monachus, Symon de Nielfa, qui sedebat ad pedes regis, Radulfus Malus Vicinus, qui adjuvit Erchenaldum monachum tenere cartam quando rex in ea signum crucis scripsit, et Guirricus, frater ejusdem Radulfi, et Guillelmus Rufinus, cujus prece rex signum crucis in carta fecit, et Guarinus prepositus.