1072-1092.

Philippe Ier reconnaît avoir reçu des chanoines de Saint-Vincent de Senlis, à titre de prêt, une somme de trente livres de monnaie de Senlis, et leur avoir donné en gage la «villa» de Barberie ; acte transcrit à la suite de la charte de fondation de l'église Saint-Vincent par la reine Anne.

Référence : Maurice Prou et Henry D'Arbois de Jubainville (éd.), Recueil des actes de Philippe Ier (1059-1108), Paris, 1908, no30.

A. Original perdu.

B. Copie du xviie s., Bibliothèque nationale, Collection Baluze, vol. 47, fol. 219, d'après A.

C. Copie du xviiie s., par Afforty, Bibliothèque de Senlis, Collection Afforty, vol. 13, p. 337, d'après A.

D. Copie du xviiie s., par Afforty, Bibliothèque de Senlis, Collection Afforty, vol. 1, p. 240, d'après A.

E. Copie du xviiie s., collationnée par Afforty, Bibliothèque nationale, Collection Moreau, vol. 26, fol. 57, avec fac-similé des dix premiers mots, d'après A.

F. Copie du xviiie s., revue par Dom Grenier, Bibliothèque nationale, Collection de Picardie, vol. 233, fol. 200, d'après A.

G. Copie du xviie s., dans le Père Quesnel, Histoire de l'abbaye royalle de Saint-Vincent de Senlis, p. 24, ms. conservé à l'Institution Saint-Vincent, à Senlis, d'après A.

H. Copie du xviie s., Bibliothèque nationale, Collection De Camps, vol. 9, fol. 191, d'après a.

a. Sainte-Marthe, Gallia christiana, t. IV, p. 949.

b. Gallia christiana, t. X, instrumenta, col. 204, «ex tabulario domestico».

c. Labanoff, Recueil de pièces historiques sur la reine Anne, p. 16, n° vii, d'après b.

d. Louis Paris, La chronique de Nestor, t. I, p. 321, d'après b.

e. Abbé Magne, Abbaye royale de Saint-Vincent à Senlis, Histoire et description, p. 96, note a, d'après G.

f. Vicomte de Caix de Saint-Aymour, Anne de Russie, 2e édit., p. 97, n° vii, d'après b.

Indiqué : Bréquigny, Table chronologique, t. II, p. 70.


✠ Notum est omnibus sanctȩ aecclesiae filiis quoniam universitatis creator omnia ad ornatum compositionemque sacratissimarum nuptiarum unigeniti sui Deus pater condidit, nec solum genitor sed et ipse genitus, concordia Sancti Spiritus, sibi sponsam aptavit, sicut ipse in Canticis Canticorum eidem sponsae dicit : «Veni de Libano, sponsa mea, veni de Libano, veni et coronaberis de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon.» Ego autem Anna, corde intelligens, mente pertractans tantam pulchritudinem tantumque decus atque recolens illud quod scriptum est : «Beati qui ad cenam Agni vocati sunt», et quod ipsa Christi sponsa alias dicit : «Qui elucidant me vitam aeternam habebunt», deliberavi apud me quomodo illarum epularum illiusque beatitudinis ac vitae aeternae particeps existere possem, cumque demum sublevatum esset cor meum ad fabricandum Christo aecclesiam, ut intus incorporari et quodlibet membrum illius sanctae societatis, que fide Christo adjuncta est, connecti valuissem, in honore sanctae Trinitatis et piae Dei genitricis Mariae et precursoris Domini et sancti Vincentii martyris, Christo eam fabricavi et dedicare precepi atque dans deputavi ibi de facultatibus meis et de his, que in matrimonio Henricus rex, conjux meus, michi dederat, que omnia, favore filii mei Philippi, Dei gratia regis, et omnium optimatum sui regni consilio attitulari concedo, quatinus ibi quieti et tranquilli religiosi viri Deo servientes, mundo renuntiantes, regularem, id est sanctorum apostolorum et beati Augustini, que scripta est, vitam canonice amplectentes, vivere valeant et pro peccatis Henrici regis ac filiorum et amicorum meorum atque meis die ac nocte Deum exorent, et ut sine macula aut ruga, sicut a Christo aptatur aecclesia, suis precibus me Deo exhibeant : terram scilicet quam juxta aecclesiam Ivo prepositus possidebat, ab ipso pretio emptam, cum furno et omnibus consuetudinibus quas terra reddere solet ; novem hospites, cum omni consuetudine, quos prius in eodem loco possidebam ; de censu monete, tres libras ; pediter civitatis, in cujus suburbio prefata constructa est aecclesia, et quod ad civitatem pertinet ; molendinum unum in villa que dicitur Guvils ; villam unam que dicitur Mansionale Blavum ; in territorio Laudunensi, alodium unum in villa que dicitur Crespis, sed ne quis deinceps eis molestus sit, concedo omnes omnino consuetudines sancto Vincentio et canonicis ejus.

Ego Philippus, Dei gratia Francorum rex, mutuavimus ab ipsis canonicis sancti Vincentii .XXX. libras et eis inde quandam villulam nostram, que vocatur Barberiacus, in vadimonium concessimus, ea conditione ut quandiu prefatas libras canonicis usque ad novissimum quadrantem non reddiderimus, villulam illam cum omnibus ad eam pertinentibus teneant et possideant quietam et solutam, dum vero persolverimus ex toto, prefatum vadimonium redeat in dominium nostrum, sicut prius fuerat ; sunt autem denarii Silvanectensis monete.

Philippus + rex.

Berta + regina.

(Locus sigilli.)