1076, février. — Senlis.

In nomine sancte et individuae Trinitatis. Philippus, divina miseratione Francorum rex. Mandatorum Dei viam, humano generi ad imitandum propositam, beatus Maurontus, [2] inclyti ducis Adalbaldi atque sanctȩ Rictrudis filius, satis accurate consideravit, quia, ut electorum numero adscriberetur, bona sibi jure hereditario contingentia beato Amato, [3] a Senonensi episcopatu Theoderici regis tyrannide depulso, contulit et in proprio fundo, antiquitus Broilo, a modernis autem Menrivilla nominato, in honore Dei et sancti Petri [4] apostoli, pro voto, sanctissimo episcopo Amato ȩcclesiam construxit. Postquam vero sanctum episcopum, sibi amabilem, Amatum, Dominus ad cȩlestem patriam ex hac molestȩ peregrinationis erumna [5] assumpsit, sacrum corpus illius sacer Maurontus in supradicta ȩcclesia honorifice tumulavit et, ad honorem Dei ipsiusque sancti, fratres in ipsa ȩcclesia congregavit. Fratrum [6] itaque congregatio in predicta ȩcclesia, divino famulatui mancipata, longo tempore permansit quieta, donec Danorum et Normannorum gens crudelis et aspera devastaret [7] ipsam Menrivillam et circa eam omnem patriam. Sed, imminente persequutione, fratres solliciti de corpore sui patroni, Duacum, a persequutorum incursione securum, illud [8] deportaverunt et in ȩcclesia, ab antecessoribus in honore sanctȩ Dei genitricis Mariae ibidem in fundo sancti Mauronti ȩdificata, posuerunt. Placatis autem predictȩ persequutionis [9] turbationibus et loco Menrivillȩ devastato, Karolus, rex Francorum, et Arnulfus, consul Flandrensium, a predictis fratribus requisiti quid agerent de corpore tanti patroni, [10] convocatis episcopis et principibus suis, eorum consilio, ordinatione divina preeunte, hoc statuerunt ut in Duaco, gratia exaltandi, corpus venerabilis Amati remaneret in perpetuum [11] in ȩcclesia beatȩ Dei genitricis Mariae, in qua superius memoravimus esse translatum. Preterea edicto suȩ dominationis statuerunt et privilegiis suis firmaverunt ut quicquid [12] beatus Amatus et fratres Deo et sibi famulantes habebant donec in Menrivilla erant vel deinceps habituri erant, hoc etiam in Duaco morantes firmiter haberent et sine [13] contradictione possiderent. Libertatem etiam ipsius ȩcclesiȩ firmam statuerunt, quam nobis plures et autentici viri retulerunt et fratres illius ȩcclesiȩ diu inviolatam tenuerunt. [14] Post multa siquidem tempora contigit ut ipsa ȩcclesia igne vastaretur, in quo omne librarium simul et privilegia ȩcclesiȩ perierunt. Sed quia a Deo est sublimitas omnis [15] et potestas, omni sollicitudine curandum est in potestate constitutis ne res ȩcclesiasticȩ per violentiam alicujus raptoris auferantur vel devastentur. Quod ne [16] aliquando contingat, volens renovare quod antecessores mei confirmaverunt de beneficiis sancti Amati, ego Philippus, rex Francorum, adquievi petitioni Rotberti, Flandrensium [17] comitis, et nepotis sui Balduini, comitis de Hainau, necnon et Richeldis, matris ipsius Balduini, canonicorum etiam ipsius sancti Amati Duacensis, qui virum religiosum [Rai]marum, [18] ipsius ȩcclesiȩ prepositum, et Gualterum, castellanum, de rebus predictȩ ȩcclesiȩ augendis et conservandis multum sollicitum, ad me miserunt, exorantes ut res sancto Amato donatȩ [19] sive donandȩ meȩ dominationis auctoritate confirmarentur. Confirmavi itaque precepto potestatis regiȩ ut ipsa ȩcclesia, infra castrum Duaci in honore sanctȩ Dei genitricis Mariae [20] constructa, in qua corpora beatorum confessorum Amati atque ipsius Mauronti quiescunt, ab omni laicali potestate sit libera, ut canonici Deo et sanctȩ Mariȩ et sancto Amato ibi [21] quiete serviant. Atrium quoque et claustrum et domos canonicorum in libertate permanere concessi. Prohibemus etiam ut neque in claustro neque in atrio neque in domibus cano-[22]-nicorum, in claustro sive in castro manentium, vel servientibus eorum vel omnino in facultatibus ipsius ȩcclesiȩ ulla laicalis persona mittat manum neque rex neque comes neque castellanus [23] neque aliquis sub eis laicus. Bannum aut latronem vel thesauri aut etiam alicujus rei inventionem nulla laicalis persona in predictis locis sibi usurpare audeat, sed ditioni et [24] potestati ȩcclesiȩ omnino subjaceant. Prepositus nullus in supradicta ȩcclesia constituatur nisi canonicorum electione. Preterea per presentem decernimus jussionem ut nullus sit sub meo [25] regimine qui presumat aliquid auferre de omnibus quȩ beato Amato a sancto Mauronto sunt attributa vel ab aliis antecessoribus collata seu quȩ ab ipsis prepositis sive canonicis ibi ser-[26]-vientibus fuerint attracta aut in antea, Deo auxiliante, a quibuscunque fuerint meliorata vel augmentata. Si quis autem, aut nostro aut futuro tempore, electionis jura [27] prenominatȩ ȩcclesiȩ et rerum predictarum liberam dispositionem, regali dignitate nostra concessam, violaverit, veluti contra salutem regiȩ dignitatis [28] agens, auctoritate nostra atque precepto, quasi inimicus et proditor domini sui, ab omni munere et honore publico arceatur donec justo judicio [29] ipsi ȩcclesiȩ, quam lesit, satisfecerit. Insuper et precepto regiȩ majestatis statuimus ut violator hujus preordinatȩ libertatis ipsi ȩcclesiȩ persolvat decem [30] libras aureȩ monetȩ. Et ut hoc preceptum regiȩ dignitatis in posterum per omnia conservetur illibatum, sigilli nostri impressione subtersignari jussimus.

[31] Ego (monogramma) rex Francorum hoc privilegium Silvanectis confirmavi, anno regni mei sedecimo, testibus subscriptis : Ꞩ. Manassȩ, [32] Remensis archiepiscopi. Ꞩ. Richarii, Senonensis archiepiscopi. Ꞩ. Tietboldi, Suessionensis episcopi. Ꞩ. Guidonis, Belvacensis episcopi. [33] Ꞩ. Rotgeri, Cathalaunensis episcopi. Ꞩ. Elinandi, Laudunensis episcopi. Ꞩ. Radulfi, Ambianensis episcopi. Ꞩ. Raineri, Aurelianensis episcopi. Ꞩ. Ratbodi, Novio-[34]-mensis episcopi. Ꞩ. Gualeranni, regis camerarii. Ꞩ. Frederici dapiferi. Ꞩ. Hervei pincernȩ. Ꞩ. Hugonis conestabuli. Ego Gausfridus, regis cancellarius [35] et Parisiensis episcopus, hoc privilegium scripsi et subscripsi. Actum est anno ab incarnatione Domini millesimo .LXX^mo.VI., indictione .XIIII., [36] epacta .XII., concurrente .V.

(Locus sigilli.)