1060, 25 novembre. — Étampes.
Philippe Ier, à la prière d'Agobert, évêque de Chartres, confirme, par l'apposition de son monogramme et de son sceau, l'exemption de toute redevance épiscopale, que ledit évêque, à l'exemple de son prédécesseur Thierry, avait accordée à l'église construite par les moines de Marmoutier, d'abord dans la forêt de Blémars, puis transférée successivement à Monteaux et à Fontaine-Mesland.
A. Original perdu.
B. Copie de l'an 1490, dans le Cartulaire de Fontaine-Mesland, fol. 6, charte n° 9, Archives départementales de Loir-et-Cher, fonds de la Grèneterie de Blois.
a. Ch. Métais, Marmoutier, Cartulaire blésois, p. 44, n° xxxv, d'après B (corrigé par Gaignières ; voyez ci-dessous la note a).
Solet prodesse plurimum cum litteris notificantur posteris facta priorum ; siquidem per hoc et edocentur que nesciunt et muniuntur contra pravorum calumpnias hominum. Notificamus igitur posteris nostris generacionibusque futuris comitem inclitum Odonem, alterius Odonis filium, apud villam quam Pasnaerias dicunt dedisse nobis monachis videlicet beati Martini sub abbate Alberto degentibus et in hoc loco, qui Majus Monasterium dicitur, Deo famulantibus, partem aliquam, tres scilicet quartas silve illius quam Blimarcium vocant, ubi quandam quamvis parvulam quam in ea habebamus ampliare possemus possessiunculam, in qua aliquanto post elapso tempore, ecclesiam edificavimus, nutu comitis Odonis qui eam dederat necnon voluntate et assensu Teodorici, Carnotensium episcopi, et Arnulphi archidiaconi, ad cujus archidiaconatum pertinebat ; sed exigente malicia hominum qui latrocinia exercentes eam infringebant et que in ea invenire poterant diripientes violabant, jussu comitis Odonis, in villam sui juris que Mons Theobaldi vocatur, in parrochiam ecclesie que Monasteriolum dicitur, ut quieta in evum esse posset, auctorizante supradicto pontifice, transponitur. Dedit ecclesie predictus comes utpote singulari liberalitate pollens et nos nostrumque monasterium semper et in omnibus, ut cunctis late claret mortalibus, honorare et amplificare cupiens, de exemplis ejusdem silve decimas, faventibus filiis suis Theodebaldo ac Stephano et Ermengardi uxore sua. Impetravit quoque precibus suis ut eam pretaxatus episcopus, annuente Arnulpho archidiacono, ab omni absolveret exactione episcopali ; unde ecciam beatum Martinum constituit vicarium ut sic tandem libera et quieta esse posset imperpetuum. Cum ecce domnus Arnulphus, Turonorum archiepiscopus, in nos exardescere cepit in iram, ecclesiam illam Monasterioli cum ejus parrochia, in qua nostra fabricata fuerat ecclesia, omnibusque ad eam pertinentibus de fevo suo esse reclamans, sibi multam conquerens injuriam fieri, sibi dampnum non minimum inferri. Qua de re permoti et pene jam defatigati nostri, cedentes ire pastoris, cogimur ecclesiam alias rursus promovere et ad eandem silvam unde translata fuerat, quibus supra annuentibus, refferre. In ea ergo edificatur et constituitur in loco qui vulgari vocabulo Fons Merlandi dicitur, libera ab omni vendicione et comparacione, a synodo et circada, ab omni debito et parata auctoritate jamdicti presulis effecta. Quod quidem post ejus obitum, Agobertus episcopus, successor illius, suo itidem auctoramento confirmavit et apud Philippum regem, ut hujusmodi preceptum regis sigillo, ut est cernere, muniretur, obtinuit. Prioris auctorizacionis episcopi Theodorici hiis quorum hec sunt signa testibus :
Signum Alberti abbatis.Signum Theodorici episcopi.Signum Teodebaldi comitis. S. Andraldi et Johannis monachorum.Signum Arnulphi archidiaconi.S. Stephani fratris ejus. S. Ulgerii monachi.Signum Rotberti prefecti Blesensis.S. Ermengardis comitisse. S. Gausmari et Garini clericorum.S. Dadonis de sancto Aniano.S. Odonis Dolensis castri. S. Richardi et Rainaldi majorum.S. Nivelonis.S. Harduini vicecomitis. Signum Hildeberti coci.S. Gradulphi et Haimonis fratris sui.S. Hervei comitis.Signum (Monogramma) Philippi gloriosissimi regis.
Eustachius notarius ad vicem Balduini recognovit.
Data .VII. kal. decembris, indictione .XIIIIa., anno .I. regni Philippi gloriosissimi regis.
Actum in castro Stanpensi. In Dei nomine feliciter, [amen].